เศษละอองลอยฟุ้งกระจายไปทั่ว แขวนลอยอยู่ตามการเคลื่อนไหวของน้ำ
เมื่อน้ำหยุดนิ่ง แรงโน้มถ่วงจากพื้นดินพาลงมาสู่พื้นผิว
ความร้อนเริ่มจาง แสงเริ่มเปลี่ยนสี ยามเย็นกลับมาเยือนอีกครั้ง แสงสุดท้ายส่องสะท้อนผิวน้ำระยิบระยับดูสวยเพลินตา ความสงบนิ่งของสิ่งรอบข้าง ทำให้ใจรู้สึกสงบ ลมพัดเย็นเอื่อย ๆ ทำให้ใบไม้พริ้วไหวอย่างนุ่มนวล เหมือนไม่มีการขยับเขยือน แต่ความจริงแล้วทุกสิ่งทุกอย่างเคลื่อนตัวอยู่ตลอดเวลาแม้ยามหลับไหล เหลือเพียงแต่ว่า.......เราจะทันสังเกตุทันไหม
ความสุขจากความสันโดดเป็นสิ่งล้ำค่า ภาพแสงกระทบผิวน้ำเบื้องหน้าช่างดูเพลินตา มองไกลออกไปจนสุดระยะที่สายตาจะมองเห็นได้ ก้มต่ำมาเบื้องหน้า สายตามองด่ำดิ่งลึกลงไปใต้ผิวน้ำ กลับไม่เห็นความงามเหมือนความระยิบระยับบนผิวหน้าระยะไกล ฉันก้มมองลงวัตถุสีเข้มที่ลอยอยู่ในน้ำ ความจริงที่มองลึกลงไป คือ....น้ำไม่ได้ใสเหมือนน้ำในขวดบรรจุขาย
ตะกอนดินเล็ก ๆ ที่แขวนลอยกระจายตัวไปทั่ว ให้ตักมาพักไว้ในอ่างคงต้องรอเวลานานกว่าตะกอนดินจะค่อย ๆ ร่วงตกลงตามแรงโน้มถ่วงสู่พื้นภาชนะ พลันให้ใจฉุกคิดถึงภาพสวยงามภายนอก ภาพที่มองจากระยะไกล ภาพวิวที่สวยงามคงเหมือนผู้คนที่มองผ่าน ๆ เพียงฉาบฉวย ที่ดูสวย มองเพลินอย่างไร้ที่ติ แต่เมื่อมองลึกลงไปในจิตใจกลับเริ่มเห็นความขุ่นมัว ความขุ่นที่แตกต่างกันไป
