วงจรของชีวิตอุบัติขึ้นอีกครั้งหลังตื่นลืมตา แล้วจบลงเหมือนเทียนดับยามหลับไหล
ฉันก้าวเดินลงบันไดสู่ห้องโถงกลาง กลิ่นกาแฟหอมลอยแตะจมูกยามเช้าจากโต๊ะอาหาร เป็นที่ชัดเจนว่า กาแฟแก้วนั้นไม่ใช่ของฉัน ในทุกเช้าที่ตื่นขึ้นมา อาการงัวเงียมักหายไปฉับพลันหลังอาบน้ำ แต่สิ่งที่ทำให้รู้สึกตื่นเต็มตาจริง ๆ กลับเป็นเครื่องดื่มสีเข้มที่มาพร้อมกลิ่นหอมแบบอโรม่า แม้รสชาติจะขมติดลิ้น แต่การได้ดื่มกาแฟกลับเติมเต็มและผลักให้ร่างกายตื่นตัว
ฉันใช้เวลาครุ่นคิดอยู่สักพัก ว่าเช้านี้จะดื่มกาแฟแบบดริปหรือจะมักง่ายดื่มกาแฟชงแบบผง มือขวาเกือบเอื้อมไปหยิบแก้วกรองกาแฟ แต่เมื่อพลันไปเห็นกาแฟบดหยาบที่รสชาติไม่ถูกใจ ความลังเลก็หยุดชะงัก แล้วผงกาแฟก็ค่อย ๆ โรยตัวลงมาอย่างเพลิดเพลินลงในแก้วของฉัน แม้ว่ารสชาติกาแฟสดกับกาแฟผงจะแตกต่างกัน ไม่เคยปฎิเสธได้เลยว่า เสน่ห์เฉพาะตัวเป็นสิ่งที่ฉันต้องการตามสภาวะจิตใจ
อาหารเช้ามักมาพร้อมการรับข่าวสารผ่านทางโสตประสาท ภาพความยากลำบากและวุ่นวายของผู้คนในแต่ละประเทศในช่วงวิกฤติโรคระบาด ปัญหาทางเศรษฐกิจที่แข่งขันกันว่าประเทศไหนจะหนักกว่ากัน อุตสาหกรรมไหนจะยังคงอยู่หรือตกลงกว่าเดิม ความตึงเครียดของประชากรโลกเพิ่มทวีคูณมากขึ้น ไม่เคยมีวิกฤติการณ์ไหนที่ฉันจะรู้สึกว่า คนทั้งโลกได้หล่อหลอมและรับรู้ถึงความยากลำบากได้อย่างเข้าใจกันมากเท่าครั้งนี้
ความรู้สึกโชคดีเอ่อท่วมอยู่ในอก งานที่ยังมีให้ทำ ข้าวที่ยังมีให้กิน บ้านที่ยังมีให้อยู่ แม้การถูกจำกัดบางอย่างจะทำให้การทำงานลดลงไปบ้าง แต่เห็นได้ชัดเจนว่า ความเป็นอยู่ของครอบครัวยังคงดำเนินต่อไปในเกณฑ์ที่ดี คำถามที่ยังคงวนเวียนอยู่ และยังคงไม่ได้รับคำตอบ ว่าโลกอันสวยงามปลอดภัยจะกลับมาอีกเมื่อไหร่ ให้ประชากรโลกได้ใช้ชีวิตอย่างอิสระอย่างที่ใจต้องการ
แม้คำถามแรกนั้น ยังคงไม่สามารถมีคำตอบ แต่สำหรับอีกหนึ่งคำตอบที่ลอยมา เพื่อเฉลยมูลเหตุแห่งการใช้ชีวิตอย่างมีคุณภาพ คำตอบของคำถามที่ฉันเคยคิด เพียงแตกต่างซึ่งมุมมอง ก็ปรากฎออกมาเหมือนนักปราชญ์แสดงภูมิปัญญา คำที่ไม่ใช่เพียงการจดจำ คำที่ต้องนำไปใช้
เมื่อ "คุณภาพชีวิต แปรผันตาม สัดส่วนความสามารถในการรับมือกับความไม่แน่นอน"
"คนที่เตรียมตัวรับมือและมีความยืดหยุ่น จะสามารถใช้ชีวิตได้อย่างสะดวกสบาย"
แล้วความคิดก็ออกแล่น ถ้าประชากรโลกได้รู้เรื่องนี้แม้เพียงประโยคเดียว จินตนาการของฉันส่องให้เห็นภาพของชีวิตที่ยอดเยี่ยมและมีความสุข เกิดขึ้นในทุกที่
พลันให้ฉันนึกถึงหาดทรายสีขาว เม็ดทรายละเอียดอ่อน ที่ทนรับแรกกระแทกจากคลื่นที่ซัดฝั่ง ฉันไม่เคยรู้เลยว่า ผืนทรายจะรู้สึกอย่างไร เมื่อเกลียวคลื่นน้อยใหญ่ถาโถม รู้เพียงอย่างเดียวว่า ผืนทราย ทำได้ดีในการรับมือกับเกลียวคลื่นที่พัดเข้ามาอย่างไม่มีที่ติ และนี่ซินะ..... การอยู่ด้วยความรู้สึกสะดวกสบายเมื่ออยู่ในภาวะที่ไร้ความแน่นอน
"คุณภาพชีวิต แปรผันตาม สัดส่วนความสามารถในการรับมือกับความไม่แน่นอน"
Wisdom My Way
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น
หมายเหตุ: มีเพียงสมาชิกของบล็อกนี้เท่านั้นที่สามารถแสดงความคิดเห็น