วันเสาร์ที่ 27 มิถุนายน พ.ศ. 2563

การเดินทางของปัญญา ตอนที่ 17 แขวนลอย

เศษละอองลอยฟุ้งกระจายไปทั่ว แขวนลอยอยู่ตามการเคลื่อนไหวของน้ำ
เมื่อน้ำหยุดนิ่ง แรงโน้มถ่วงจากพื้นดินพาลงมาสู่พื้นผิว

ความร้อนเริ่มจาง แสงเริ่มเปลี่ยนสี ยามเย็นกลับมาเยือนอีกครั้ง แสงสุดท้ายส่องสะท้อนผิวน้ำระยิบระยับดูสวยเพลินตา ความสงบนิ่งของสิ่งรอบข้าง ทำให้ใจรู้สึกสงบ ลมพัดเย็นเอื่อย ๆ ทำให้ใบไม้พริ้วไหวอย่างนุ่มนวล เหมือนไม่มีการขยับเขยือน แต่ความจริงแล้วทุกสิ่งทุกอย่างเคลื่อนตัวอยู่ตลอดเวลาแม้ยามหลับไหล เหลือเพียงแต่ว่า.......เราจะทันสังเกตุทันไหม


ความสุขจากความสันโดดเป็นสิ่งล้ำค่า ภาพแสงกระทบผิวน้ำเบื้องหน้าช่างดูเพลินตา มองไกลออกไปจนสุดระยะที่สายตาจะมองเห็นได้ ก้มต่ำมาเบื้องหน้า สายตามองด่ำดิ่งลึกลงไปใต้ผิวน้ำ กลับไม่เห็นความงามเหมือนความระยิบระยับบนผิวหน้าระยะไกล ฉันก้มมองลงวัตถุสีเข้มที่ลอยอยู่ในน้ำ ความจริงที่มองลึกลงไป คือ....น้ำไม่ได้ใสเหมือนน้ำในขวดบรรจุขาย

ตะกอนดินเล็ก ๆ ที่แขวนลอยกระจายตัวไปทั่ว ให้ตักมาพักไว้ในอ่างคงต้องรอเวลานานกว่าตะกอนดินจะค่อย ๆ ร่วงตกลงตามแรงโน้มถ่วงสู่พื้นภาชนะ พลันให้ใจฉุกคิดถึงภาพสวยงามภายนอก ภาพที่มองจากระยะไกล ภาพวิวที่สวยงามคงเหมือนผู้คนที่มองผ่าน ๆ เพียงฉาบฉวย ที่ดูสวย มองเพลินอย่างไร้ที่ติ แต่เมื่อมองลึกลงไปในจิตใจกลับเริ่มเห็นความขุ่นมัว ความขุ่นที่แตกต่างกันไป

น้ำที่ขุ่นมัว ดังใจที่หม่นหมอง
เมื่อพินิจให้ถ้วนถี่ น้ำที่ขุ่นตะกอนไม่อาจดื่มได้ จะใช้อาบก็ยังขัดข้องใจ ครั้นจะใช้ก็ต้องรอเวลาให้ตะกอนตกลงพื้น ยามจะตักน้ำใสด้านบนก็พึงต้องระวังการกระทบไหวให้ตะกอนตื่น เมื่อน้ำขุ่นไม่เหมาะกับการใช้กินดื่ม ใจขุ่นมัวก็เช่นกัน เมื่อจิตใจมนุษย์ถูกกระทบจากอายตนะ 6 ตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ การกระเพื่อมดังน้ำโดนกระแทกให้ตะกอนแตกขึ้นมาเจือปนน้ำใส ก็ทำให้จิตเศร้าหมอง ความสันโดดอันเป็นสิ่งล้ำค่าจึงเป็นหนึ่งในวิธีการเพื่อลดซึ่งการกระเพื่อมแห่งจิตใจ

เพื่อให้ใจสะอาด เราจึงต้องให้ความขุ่นมัวที่แขวนลอยค่อย ๆ สงบลง จมลงสู่เบื้องล่าง แยกน้ำใสสะอาดกับตะกอน มีเพียง 2 ทางคือ การอยู่ร่วมกับตะกอนอย่างสันติสุข สั่นกระเพื่อมให้น้อย ให้ตะกอนยังกอดตัวแน่นอยู่เบื้องล่าง หรือเพียงน้ำตะกอนออกจากน้ำใส เพื่อให้ใจผ่องใสแม้ยามโดนทดสอบจากอายตนะ 6


น้ำสะอาดบริสุทธิ์จึงดื่มบริโภคได้ เมื่อใจสะอาดปราศจากตะกอน แม้โดนแรงกระทบจากภายนอกใจก็ยังใสเหมือนน้ำที่ปราศจากสิ่งเจือปน ในวันที่ยังมีตะกอนอยู่ในน้ำ รู้เพียงการมีอยู่ รู้การกระแทก รู้การสั่นไหว
วันที่วางลงได้ ปล่อยวางตะกอนให้แยกตัวจากน้ำ ให้น้ำใสปรากฎ

น้ำใสจึงใช้ได้

Wisdom My Way

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น

หมายเหตุ: มีเพียงสมาชิกของบล็อกนี้เท่านั้นที่สามารถแสดงความคิดเห็น

บทความล่าสุด

การเดินทางของปัญญา ตอนที่ 17 แขวนลอย

เศษละอองลอยฟุ้งกระจายไปทั่ว แขวนลอยอยู่ตามการเคลื่อนไหวของน้ำ เมื่อน้ำหยุดนิ่ง แรงโน้มถ่วงจากพื้นดินพาลงมาสู่พื้นผิว ความร้อนเริ่มจาง แสงเริ...