วันอาทิตย์ที่ 14 มิถุนายน พ.ศ. 2563

การเดินทางของปัญญา ตอนที่ 15 กลับมาไม่เหมือนเดิมแม้สมอทอดลง

ความอ่อนเพลียพาหลับลึก ไร้ซึ่งการเหนี่ยวรั้งเปลือกตาให้เปิดขึ้น

ตึ้ง.....แรงกระแทกยามล้อเครื่องบินสัมผัสพื้นผิวปลุกฉันตื่นจากความเหนื่อยล้า อาการหลับอย่างไร้สติมักเกิดขึ้นตอนเดินทางกลับบ้านทุกครั้ง ฉันมักสังเกตุตัวเองเสมอว่า ทุกการเดินทางมักเกิดขึ้นพร้อมพลังและความตื่นเต้น และหลับอย่างโงนเงนครั้นเดินทางกลับ ทำให้เห็นถึงความแตกต่างของพลังการขับเคลื่อนชีวิตอย่างชัดเจน


วันที่ต้องใช้ชีวิตแบบเว้นระยะ การแยกห่างจากสังคม ความเครียดและวิตกกังวลถาโถม เมื่อมนุษย์เป็นสัตว์สังคม แม้ไม่ใช่คำที่ใช้บ่อยนัก แต่ทำให้เรียนรู้ได้ถึงการเปลี่ยนแปลงที่ต้องฝืนทำจนร่างกายและจิตใจเริ่มปรับให้ใช้ชีวิตอย่างคุ้นด้วยความสงบนิ่งและแยกห่าง 

ภาพคุ้นตาของความว่างเปล่า เงียบสงบ ดูเหมือนกำลังจะเลือนจางหายไป ผู้คนเริ่มกลับมาใช้ชีวิต การนั่งรับประทานในร้านอาหาร การพบปะสังสรรค์ การเดินทาง เริ่มกลับมาอีกครั้ง เป็นความรู้สึกลึกซึ้งในใจของการถูกสั่นคลอนอีกครั้ง ครุ่นคิดว่าจะมีใครคิดหรือรู้สึกเช่นเดียวกันไหม


ชีวิตรูปแบบเดิม การจับจ่ายซื้อสินค้าเป็นเรื่องที่ชื่นชอบ ฉันหวังอย่างยิ่งที่จะให้บรรยากาศการซื้อขายกลับมาเป็นเหมือนเดิม ความชื่นใจที่เห็นร้านค้าเปิดตัว แม้จะสามารถเปิดได้บางร้าน ผู้คนนั่งรับประทานอาหารเบาบางตา ไม่ว่าสายตาจะเห็นความจริงอย่างไร ภายในใจกลับเอนเอียงและเข้าข้างเศรษฐกิจประเทศไทยว่า กำลังกลับเข้ามาสู่ปกติอีกครั้ง และในไม่ช้า ระบบการหมุนเวียนของกระแสเงินจะไหลอย่างสะดวกเหมือนเส้นเลือดในร่างกาย 

เป็นที่ประจักษ์ชัดถึงความหลอกหลวงความรู้สึก เมื่อเครื่องแตะพื้นแผ่นดิน ฉันแน่ใจมากว่าเต็มไปได้ความหดหู่ แม้จะสามารถทอดสมอให้จิตนิ่งเหมือนมีจุดยึดไม่ให้คลื่นอารมณ์พัดเรือให้ลอยไปได้ แต่แน่นอนว่า สมอที่ทอดลงไม่ได้ป้องกันการสั่นไหวของเรือจากกระแสน้ำที่เคลื่อนไหว ความรู้สึกที่จับได้เมื่อยามเดินเข้าสนามบินที่อดีตเคยคลาคล้ำด้วยผู้คน แต่กลับมีเพียงสายพานเส้นเดียวที่รอการหมุนเพื่อนำส่งสัมภาระผู้โดยสาร


ฉันกลับรู้สึกตัวอย่างจริงจังอีกครั้ง ว่าความกังวลยังคงไม่ห่างหายไป มันยังคงอยู่ให้รู้สึกถึงการระมัดระวังในการใช้ชีวิต การจับจ่ายซื้อของ การท่องเที่ยว การพบปะผู้คน สมอเรือของฉันยังคงปักอยู่ในโซนเฝ้าระวัง ไม่ได้ตื่นตระหนก ไม่ได้ดีใจจนเกินหน้า แต่พร้อมสำหรับการเปลี่ยนแปลงที่ยังเผื่อพื้นที่ในการคาดคะเน

ทอดสมอ คงอารมณ์
เมื่ออารมณ์แกว่งไกว 
แต่ความรู้สึกมั่นคง

Wisdom My Way

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น

หมายเหตุ: มีเพียงสมาชิกของบล็อกนี้เท่านั้นที่สามารถแสดงความคิดเห็น

บทความล่าสุด

การเดินทางของปัญญา ตอนที่ 17 แขวนลอย

เศษละอองลอยฟุ้งกระจายไปทั่ว แขวนลอยอยู่ตามการเคลื่อนไหวของน้ำ เมื่อน้ำหยุดนิ่ง แรงโน้มถ่วงจากพื้นดินพาลงมาสู่พื้นผิว ความร้อนเริ่มจาง แสงเริ...