มันเป็นเรื่องของความเคยชิน มันเป็นมาตลอด มันเป็นวัฒนธรรม มันคือสิ่งที่เกิดขึ้นเป็นธรรมดา
เป็นอีกวันหนึ่งที่การเรียนรู้ในห้องเรียน ห้องสัมมนาดำเนินไปตั้งแต่เริ่มจนจบ ตารางเวลาของการเรียนรู้อัดแน่นอยู่ในหนึ่งวัน วันถัดไปเรียนอะไร สัปดาห์ต่อไปเรื่องอะไร ใครกำลังจะมาพูดเรื่องราวอันน่าตื่นเต้นให้เราฟัง วันแล้ววันเล่าที่เราค้นหาความรู้ใหม่ ๆ ที่หวังว่า.......... สักวัน ความรู้ที่ยอมจ่ายเงินอันล้ำค่านั้น จะพาเราให้ไปสู่ฝั่งฝันแห่งความสำเร็จ ความมั่งคั่ง อิสระภาพทางการเงิน อิสระภาพทางกาลเวลา
ความคิด ความเชื่อเดิมยังคงฝังอยู่แน่น การเรียนรู้คือ การลงทุน
ใช่แล้ว.....เราได้ใช้ความคิดนี้มาตลอด เงินจำนวนมากที่จ่ายออกไป หวังว่าความรู้ที่รับมาจะอยู่ในหัวของเราอีกนานเท่านาน แล้วความรู้ที่เราค่อย ๆ เก็บมาจากแต่ละที่ มันจะต้องให้ผล ออกดอกออกผลเข้าสักวัน เป็นเรื่องจริงที่เรายังใช้ความเชื่อนี้อยู่นานนับสิบปี แต่กลับไม่มีผลลัพธ์อะไรที่ทำให้เรารู้สึกว่า เราใกล้เข้าสู่ความตั้งใจของเรา แม้ว่าเงินที่จ่ายออกไปเหมือนเลือดที่หลั่งออกจากร่างกาย เราก็ยังคงปล่อยให้หลั่งไหลด้วยความหวังว่า ความรู้ที่ได้รับมาจะนำมาซึ่งความสำเร็จเข้าสักวันหนึ่ง
เป็นเรื่องของเส้นผมบังภูเขา เรารู้เรื่องนี้ดี แต่กลับไม่เคยนำมาคิด แล้วนำมาปรับใช้ จนเมื่อเราตระหนักรู้เรื่องนี้ได้ เราก็ได้สูญเสียมากมายทั้งเวลาและเงิน เราได้พลาดโอกาสและจังหวะของชีวิตแบบที่เรียกย้อนคืนกลับมาไม่ได้
ใคร ๆ ก็รู้ว่า การได้อาหารดี ๆ มาสักจานหนึ่ง สิ่งแรกที่เราต้องรู้คือ สูตรอาหาร ส่วนผสม อุปกรณ์การประกอบอาหาร แม้ขาดไปสักอย่างก็คงไม่สามารถที่จะให้สมบูรณ์ได้ เราก็เลยบรรจงใช้เวลาหาสูตรอาหารที่ดีที่สุด ส่วนผสมวัตถุดิบที่เยี่ยมที่สุด อุปกรณ์ที่เหมาะที่สุดและราคาที่เราสามารถจ่ายได้
ใช่แล้ว เรามีทุกอยาก 3 สิ่งที่เราจะใช้ในการประกอบอาหารหนึ่งจาน แต่เพียงเรื่องเดียวที่จะพังความตั้งใจทั้งหมดลงไปคือ การไม่ทำอาหาร แม้เพียงอุปกรณ์และส่วนผสมแสนแพง หรือสูตรการทำอันชาญฉลาด ก็ไม่สามารถทำให้เกิดอาหารจารเด็ดขึ้นมาได้ เพียงเพราะ ไม่ลงมือทำ
เราพลาดอะไรไปในชีวิตของเราหรือใช่หรือเปล่า คำถามเกิดขึ้นในใจ เพียงแว้บเดียวก็รู้ได้ทันทีว่า ความรู้อันมีค่ามากมายได้ถูกนั่งทับไว้ ถูกวางทิ้งไว้ในสมุดโน้ตเล่มไหนสักเล่มในกล่องกระดาษ แล้วคำถามก็มาอีกครั้งแบบไม่ลดละ....ฉันเก็บมันไว้ที่ไหน สมุดเล่มนั้นที่ฉันจดความรู้ไป มันมีเรื่องสำคัญมากอยู่ในนั้น ฉันต้องหามันให้เจอ ถ้าฉันหามันเจอนะ........ฉันจะลงมือทำ!!!!!!
ฟังดูเหมือนเป็นความคิดที่สายไปแล้ว เวลาหลายสิบปีที่ผ่านมา กับความรู้อันล้ำค่า การเรียนรู้ที่ไม่เกิดการลงมือทำ.....มันคือความสูญเปล่า แม้ว่าเราจะคิดว่า ฉันมีมันอยู่ แต่มันก็เหมือนกับการทำอาหารนั่นล่ะ
คุณมีวัตถุดิบที่ยอดเยี่ยม อุปกรณ์อันเลอค่า แต่ถ้าคุณไม่ประกอบอาหาร คุณก็ไม่ได้อาหาร และคุณก็ไม่ได้กิน คุณยังคงต่อวิ่งต่อ ใช้เงินซื้อต่อไป จนกว่าคุณจะสามารถผลิตมันได้เอง จนกว่าคุณจะสามารถสร้างเงินจากความรู้ของคุณได้เอง
เรียนรู้ ลงมือทำ
เรียนรู้ ลงมือทำ
เรียนรู้ ลงมือทำ
Wisdom My Way
