วันพุธที่ 24 เมษายน พ.ศ. 2562

การเดินทางของปัญญา ตอนที่ 4 สูดกลิ่นไอทะเล ณ บ้านพักริมผา

การเดินทางอย่างยาวนาน หายเหนื่อยเป็นปลิดทิ้ง เมื่อมาถึงที่พัก ภาพทิวทัศน์เบื้องหน้าเหนือระดับน้ำทะเล ที่ฉันยืนอยู่ตรงนี้คือริมหน้าผาสูงชัน มองลงไปเห็นทะเลสีน้ำเงินเข้มบ่งบอกถึงความลึกของระดับน้ำ สายลมที่พัดโกรกใส่ใบหน้า เส้นผมปลิวไปตามแรงลมอย่างไม่สามารถต้านทานได้ ฉันต้องรวบผมเก็บขึ้นเพื่อที่เส้นผมที่ยาวขลับจะไม่มาตีใบหน้าให้เสียอารมณ์กับการชื่นชมภาพตรงหน้า ฝูงนกนางนวลบินเล่นท้าทายแสงแดง กลิ่นไอทะเลลอยเข้ามาในโพรงจมูก ประสาทสัมผัสทั้ง 5 ดื่มด่ำกับความงามเบื้องหน้าอย่างไม่ลดละ ช่างเป็นวันที่แสนวิเศษจริงๆ

บ้านพักตากอากาศสวยงาม ตั้งตระหง่านอยู่ที่ปลายหน้าผา
ใครนะที่สามารถหาสถานที่ คิดและออกแบบ สร้างบ้านที่สวยงามไว้ตรงนี้ได้ ในใจคิดเพียงว่า บุคคลท่านนั้น ต้องพิเศษกว่าคนทั่วไปเป็นแน่ ถึงได้สร้างสรรค์บ้านพักที่สวยงามในตำแหน่งที่ตั้งนี้ได้

บางครั้งก็อดนึกสงสัยไม่ได้เช่นกัน บ้านต้องอยู่ใกล้หน้าผาแค่ไหน ต้องสูงกว่าระดับน้ำทะเลเพียงใด ภาพวิวทิวทัศน์ที่ได้จึงจะงดงามหยุดโลกให้หมุนลงได้

คำถามยังคงไร้คำตอบ

การมองจากมุมสูงตรงนี้ ทำให้มองเห็นภาพที่กว้างไกล ไม่ว่าจะหันไปด้านไหน ก็ไร้ซึ่งสิ่งกีดขวาง


หรือว่า การสร้างบ้านหลังนี้ จะซ่อนปรัชญาอะไรบางอย่าง ให้ผู้พักอาศัย ได้ตรึกตรองระหว่างพักพิง

ทุกครั้งที่หยุดคิด กลับเกิดความเงียบสงบในใจ
ช่างน่าแปลก เวลาที่อยู่ในเมืองใหญ่ เวลาที่มีความเงียบเกิดขึ้น ความคิดกลับไม่เคยหยุดเลยสักเพียงวินาทีเดียว ความคิดของคนเรานี่ก็แปลก มันไหลเข้ามาในหัวให้เพลิดเพลินกับเรื่องราวทั้งของตนเองและผู้อื่นได้อยู่เสมอ แล้วเราก็นั่งดูหนังในหัวของเราไปเรื่อยๆ ปล่อยให้เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว

ฉันเดินขยับเข้าไปใกล้หน้าผาอีกสักหน่อย เพื่อให้เห็นเกลียวคลื่นกระทบโขดหินที่เชิงหน้าผา ช่างน่าตื่นตาตื่นใจ กับเสียงกระแทกของน้ำทะเลกับโขดหินและการกระเซ็นตัวของน้ำอย่างรุนแรง ฉันอยากขยับเข้าไปใกล้หน้าผาอีกสักนิด เพื่อจะได้สัมผัสภาพและเสียงอย่างชัดเจน

แล้วความคิดก็ผุดขึ้นมาแสดงตัวอีกครั้ง ช่างเป็นความเสี่ยงเสียจริง กับการมองภาพน่าตื่นตาตื่นใจด้วยการยืนใกล้ขอบหน้าผา ชีวิตของเรา จำเป็นเพียงใด ที่จะต้องเอาชีวิตมาเสี่ยงกับแค่ภาพตรงหน้านี้

หรือนี่คือปรัชญาของผู้สร้างบ้าน ที่ทิ้งไว้ให้กับผู้พักพิง

ถ้าคุณอยากเห็นภาพที่สวยงามตรึงตราใจ คุณจะต้องเสี่ยงไปยืนให้ใกล้หน้าผาที่สุด
ถ้าคุณยืนใกล้ และยังมีระยะปลอดภัยที่จะไม่ตกหน้าผา นั่นคือ คุณได้จุดยืนที่ดีที่สุด ในการชมทัศนียภาพอันตระการตาเบื้องหน้า
และถ้าคุณไม่รู้จักการสร้างระยะที่ปลอดภัยสำหรับตัวคุณเอง อาจจะไม่ใช่เพียงคุณที่ต้องสูญเสีย คนที่รักและห่วงใยคุณก็เกิดการสูญเสียด้วยเช่นกัน

ความเสี่ยงกับระยะที่เหมาะสม ช่างแยบยลเหลือเกิน

ในชีวิตของเรา เมื่อเราอยู่ในเขตความปลอดภัยหรือ Safe Zone เราก็จะไม่ได้เจอในสิ่งที่ใช่ ที่ยอดเยี่ยม
ในขณะที่เรากล้าออกจากเขตที่เราสบายใจ เราก็จะมีโอกาสเจอสิ่งที่สวยงาม 

Wisdom My Way

บทความล่าสุด

การเดินทางของปัญญา ตอนที่ 17 แขวนลอย

เศษละอองลอยฟุ้งกระจายไปทั่ว แขวนลอยอยู่ตามการเคลื่อนไหวของน้ำ เมื่อน้ำหยุดนิ่ง แรงโน้มถ่วงจากพื้นดินพาลงมาสู่พื้นผิว ความร้อนเริ่มจาง แสงเริ...